O Vicepresidente da Comisión Europea (CE) e responsable de Asuntos
Económicos e Monetarios, Olli Rehm, é un digno representante da actual clase
política dirixente da troica (BCE, CE
e FMI): minte compulsivamente, ten un alto nivel de analfabetismo e resulta como
responsable político pouco presentable. Explicarei o por que destas cualificacións.
Dado que as políticas de duro axuste fiscal que o goberno español está
aplicando, baixo o paraugas de troica,
non promoven nin a anunciada recuperación nin que a economía española entre na
senda do crecemento económico senón que as recesións se repiten unha tras
outras, con trazos de grande depresión, agora o Sr. O. Rehm intenta xustificar
este fracaso –que é un fracaso da propia troica
e como tal aféctalle directamente- sinalando que non é o axuste fiscal senón a “insuficiencia” do mesmo, a causa de que se
prolongue a recesión en España. Por elo, segundo o vicepresidente da CE, son
necesarias novas medidas que afonden aínda mais nas reformas emprendidas
especialmente na laboral e na das pensións: mais aceite de rícino para as
clases populares.
O. Rehm minte compulsivamente xa que sabe perfectamente que o obxectivo das
políticas de axuste fiscal non é o de promover o crecemento económico e a
creación de emprego aló onde se aplican –agora nos países europeos
periféricos-. O obxectivo real (vid., neste Foro, “Algo persoal (VI)”) é liberar recursos públicos –maiormente
os destinados as funcións públicas de benestar social e as infraestructuras
básicas- para entregarllos á banca europea ben vía pago de servicios da débeda
soberana ben mediante transferencias directas –como en España está facendo o
FROB-. O Sr. O. Rehm, como bo servidor da banca europea que é, sabe esto e que
ademais detrás das políticas de axuste fiscal hai outro obxectivo estratéxico:
desmantelar o estado de benestar para entregarllo ao capital privado
–especialmente os sistemas públicos de pensións-. Finalmente, o Sr. o. Rehm,
sabe tamén que as políticas de axuste fiscal aló onde se aplicaron provocaron
fondas depresións económicas que carrexaron uns grandes dor e sufrimento as
clases populares, como agora está sucedendo nos países europeos periféricos
(Grecia, Portugal, España). Sabeo pero non lle importa ren, e logo minte, minte
compulsivamente.
O. Rehm é un analfabeto. So dende a ignorancia pódese afirmar que a
prolongación da recesión económica española é debida a un excesivo gasto público
en pensións e a un mercado laboral moi ríxido que “reducen o potencial de
crecemento da economía”. O. Rehm é un analfabeto por que parece descoñecer –aínda que consta nos informes de
EUROSTAT- que o gasto público en pensións de España –tanto en térmenos de PIB
como de renda per capita – está entre os mais baixos da Unión Europea por mor
dun importe medio das pensións públicas que é asemade dos mais cativos (Ídem “Algo persoal (II)”). Datos que desmenten
categoricamente a tese comunitaria dun excesivo gasto público en pensións. O.
Rehm é un analfabeto por que parece descoñecer, tamén, que o mercado laboral
español é un dos que maior número e mais liberais reformas ten adoptado nas
derradeiras décadas. Unhas reformas que o sitúan entre os de maior precariedade
da UE: se volvera a consultar os informes de EUROSTAT vería como os salarios en
España son os únicos, entre os países da OCDE, que veñen perdendo poder
adquisitivo nas derradeiras décadas en beneficio das rendas de capital, como
España é o pais da UE con maior índice de precariedade laboral e, finalmente,
como o salario real medio en España está entre os mais baixos da UE. Non son os
salarios dos traballadores españois os que provocan os problemas de
competitividade da economía senón os excesivos beneficios empresariais –os mais
elevados da UE-, o escaso gasto público en I+D+i –un dos mais baixos na UE-, o peso
do caracter especulativo no sistema productivo e o baixo nivel da formación
profesional.
O. Rehm é un impresentable. Como un político que ten unhas remuneracións
tan extraordinarias –salario, dietas, complementos, indemnizacións, pensión....-
atrévese a esixir para as castigadas clases populares españolas menores
salarios e pensións?. Como xa sinalei no artigo anteriormente referido (Ídem “Algo persoal (II)”) tanto os salarios
actuais como as pensións públicas futuras dos comisarios europeos son
“estratosféricos”, sen falar doutras prebendas e beneficios. Na actualidade o
salario bruto real do Sr. O. Rehm está bastante por riba dos 27.300 euros mensuais
e a súa pensión futura superará os 10.000 euros netos ao mes: compárense estes
ingresos con os dun traballador medio español –salario medio bruto anual: 21.500
euros; pensión media anual: 13.640 euros brutos-. Como se pode ver o salario
mensual do Sr. O. Rehm supera o ingreso medio anual dos traballadores españois,
e a súa pensión futura case equivale o importe medio anual dun pensionista
español. Uns salarios e unhas pensións, os do Sr. Olli Rehm, que son
financiados con fondos públicos procedentes dos petos de tódolos europeos así
como sono outras prebendas das que tamén goza: dietas, complementos,
vivenda,.....
Velaí as razóns que me levan a cualificar ao Sr. Olli Rehm tal e como fago.
Unha cualificación na que inclúo a maioría dos membros da troica, como son por caso o Sr. Mario Draghi presidente do Banco
Central Europeo (BCE) e Mdme. Cristine Lagarde directora xeral do Fondo
Monetario Internacional (FMI).
No hay comentarios:
Publicar un comentario