Dona Pilar Rojo,
Presidenta do Parlamento de Galicia, nunha entrevista dunha plana na Voz de
Galicia (10/01/2015- pág. 12) exprésase ante Galicia e ante os galegos en
idioma castelán. Está no seu dereito. Como cidadán galego, e como ex - deputado
do Parlamento de Galicia desexo coa maior cortesía - estando tamén no meu
dereito -, pedirlle amablemente que por un mínimo de coherencia e respecto a
Galicia, recapacite sobre a conveniencia
da súa permanencia como Presidenta da Cámara que representa o noso autogoberno
e á cidadanía galega.
A Presidenta da Cámara,
representación máxima da voz común dunha nacionalidade historica, (unha rexión
mais seguramente nas claves de Dona Pilar), parece incapaz de mostrar un mínimo
de sensibilidade ante o alto cargo que lle foi conferido. E desde o cal debe
velar polas sinais de identidade do noso pobo. Entre as que o idioma é unha das
máis destacadas. Quizais Dona Pilar minimice a súa alta maxistratura presidindo
a expresión máxima da vontade do noso país, a ser unha
mandada, non pola soberanía galega, senón polo seu compañeiros de grupo de
parlamentario e polo seu xefe, o Sr.
Feijoo.
O artigo 5 do Estatuto
de Galicia consagra o galego como lingua propia de Galicia, sendo cooficiais
galego e castelán. Tamén subliña que os poderes públicos potenciaran o emprego
do galego en todos os planos da vida pública, cultural e informativa e
dispoñerán os medios necesarios para o seu coñecemento.
Tanto a Sra. Rojo, como
o propio presidente da Xunta de Galicia e diversos membros do seu goberno, en
numerosas ocasións é habitual fagan coa maior lixeireza, deixación do uso do
noso idioma en claro desprezo dos valores do pobo que presúmese dirixen. .As
actuacións do Sr. Feijoo, en permanente agresión ao idioma, oculta en verbas
amables, confronta frontalmente as do Sr. Fraga Iribarne, o seu mentor, en cuxa
época aprobase por consenso a Lei de Normalización Lingüística.
No caso da Sra. Rojo é
lacerante que quen preside a nosa Cámara
mostre tal maltrato ao noso idioma, tal abulia e desidia na utilización do que
aparenta considerar unha rareza do país que debe permanecer como lingua oculta,
esquecendo que é noso principal aceno de identidade. Ignora desde logo a mensaxe
dun galeguista da moderación de D. Valentín Paz Andrade, que reclamaba “facer
loubanza do que realmente únenos a todos como país, que é a lingua".
Parece incrible que
quen cobra do orzamento común, como é o caso da Sra.Rojo, para que entre outras
actuacións a prol de Galicia, faga bandeira da defensa do idioma, use a lingua
propia como elemento de confrontación e renuncie ao seu uso cunha lamentábel
indiferenza, próxima a un pouco disimulado desexo da súa decadencia.
A Sra. Rojo,
seguramente atesoura numerosas e brillantes calidades, pero non parece que
entre elas estea o amor aos acenos de identidade desta terra, caso do idioma, o
que a inhabilita moralmente, de un xeito moi importante, para estar á fronte da Institución que
simboliza a identidade de Galicia, o seu Parlamento.
Antonio Campos Romay
No hay comentarios:
Publicar un comentario