LECTURAS POLÍTICAS (RAPIDAS) DAS ELECCIONS ANDALUZAS

Como sucede sempre nestes casos, e noutros parecidos, as recentemente celebradas eleccións andaluzas son obxecto de incontables análises, avaliacións, diagnósticos….. especialmente nos medios de comunicación e opinión. Tamén, como sempre, na maioría dos casos parecera que cada quén fale e opine dun acontecemento diferente dos outros. E co gallo de unirme a esa pluralidade de opinións e avaliacións aí van algunhas lecturas políticas (rápidas) que estas eleccións andaluzas me provocan:

1º. Unha ampla representación da cidadanía andaluza segue considerando ao PSOE como o mais eficaz defensor dos intereses das clases baixas e medias fronte as durísimas políticas de axuste fiscal e rebaixa salarial do PP. Seguen considerando que “non son o mesmo o PSOE e o PP”: un dato que tanto Podemos como Izquierda Unida deberan ter en conta.

2º. Dito o anterior, o PSOE –e moi especialmente Susana Díaz- non debera ignorar o feito de que son moitos mais os andaluces que non votaron ao PSOE        –preferendo outras opcións políticas- que quen o votaron: a súa esquerda sitúase un espectro moi amplo de andaluces que non deberan seren ignorados ou menospreciados. Moito mais cando non se conta cunha maioría absoluta que quedou algo lonxe.

3º. O “austericidio” que con tanta saña aplica o goberno de Mariano Rajoy é amplamente rexeitado polo pobo andalúz como así reflexa a devacle electoral do seu partido (PP). Un rexeitamento do que Mariano Rajoy, por mor da súa forte implicación na campaña, é un dos principais receptores.

4º. O mapa electoral andalúz experimenta un cambio moi relevante, faise mais plural, coa forte entrada en liza, e por vez primeira, de PODEMOS e CIUDADANOS. No caso de PODEMOS pasar de O a 15 deputados, sen case tempo nen para elexir candidatos nen para montar unha minima estructura, é un resultado espectacular e así deberano entender os seus dirixentes e os demais partidos. O mesmo se pode decir de CIUDADANOS aínda que os resultados foran mais cativos. En ámbolos dous casos so o futuro dirá ata onde pode chegar a súa influencia que, de todas as maneiras, é relevante e parece crecente.

5º. A devacle de IU debera facer reflexionar aos seus dirixentes. Non hai razóns para temer pola súa desaparición pero si aqueles deberan ter en conta varios elementos: a. A aparición de PODEMOS estalles quitando espazo de xeito moi rápido, b. As loitas intestinas son castigadas polos electores, c. Deben, dunha vez, clarificar tanto o seu proxecto político como as súas posibles alianzas e mesmo a súa forma orgánica.

6º. A pesares de teren contado cun goberno socialdemócrata (PSOE) durante moitos anos (33), Andalucía segue, dende o punto de visto económico e social, no furgón de cola na clasificación das comunidades autónomas españolas segundo o seu nivel de desenvolvemento. Un lugar que non parecera que vaia a abandonar.

 

Manoel Barbeitos Alcántara