viernes, 8 de febrero de 2008

Argumentos Electorales

Dice un proverbio de filosofía oriental: Los grandes hombres hablan y discuten sobre ideas, las personas normales y sanas hablan y discuten los hechos, solo los torpes y mezquinos discuten y atacan a las personas.
Entiendo yo que la legislatura que termina ha sido un claro exponente del contenido del proverbio, no ha existido debate de ideas, al contrario se ha substituido consciente y torcidamente por el ataque sin tregua a unas intenciones del gobierno, no solo no explicitas sino desmentidas por los datos y los hechos. Los hechos y datos, incluso aquellos mas evidentes y demostrados, se han cuestionado también sobre la base de obscuras intenciones y sentimientos inconfesados. Han abundado los ataques a las personas fisicas y juridicas, en especial sobre unas personas y cargos muy concretos.
Yo no quiero caer en el error que intento denunciar por lo que dejo al lector la aplicación del análisis basado en el proverbio.
La campaña electoral está resultando una continuación, por parte de algunos partidos políticos y de algunos miembros relevantes de todos ellos, del clima y formas eticas dela legislatura, por lo que la irrupción en la campaña de los obispos católicos y de algunos representantes islamistas yo la valoro como una oportunidad de reconducción del debate, hacia el terreno de las ideas.
Es consustancial con la Democracia que quien entre en el campo del debate será rebatido y cuestionado. Adelanto mi primer argumento, ninguna de las religiones que han entrado en liza es una organización democrática, por lo que la honestidad de su conducta y opinión en el terreno de la política es mas que cuestionable.
Y contra-argumento a sus intenciones de orientar el voto en base a sus exclusivos y excluyentes intereses ideológicos, la convivencia pacífica en Democracia solo es posible si junto a aquello que propugnamos militantemente colocamos aquello que toleraríamos a los demás. Es tolerable que las iglesias y sus jerarquías opinen y debatan, lo deseable es que lo hagan sobre ideas o al menos sobre hechos veraces. Es claramente intolerable que no asuman la responsabilidad de sus actos, que no respeten el derecho de los demás a rebatir sus planteamientos ó que no acepten que la legislación emanada de un proceso democrático es de obligada aceptación por todos. El mal llamado derecho natural no deja de ser un invento artificial de la especie humana evolucionada.
Febrero 2008.- ISIDORO GRACIA.

2 comentarios:

Anónimo dijo...

DECLARACIONS PREELECTORAIS

O pasado 30 de Xaneiro saíron a luz dúas notas ou declaracións, ben distintas, sobre as eleccións que terán lugar o vindeiro día 9 de marzo. Unha foi a da Comisión Permanente da Conferencia Episcopal Española, con dez puntos, algún dos cales foi motivo de ampla polémica nos medios de comunicación. A outra, tamén con dez puntos, foi a feita pública por tres organizacións internacionais con presencia en España: Amnistía Internacional, Greenpeace e Intermón-Oxfam.
A nota da permanente dos bispos pon o acento en aspectos de “moral electoral” con concrecións facilmente identificables coas posicións políticas dun partido concreto, en materias perfectamente opinables e polo tanto non doutrinais, sementando sectarismo e división con motivo da convocatoria electoral.
A nota das outras tres organizacións mencionadas, sinala que “dereitos humanos, pobreza e cambio climático deben ser prioridades para nova lexislatura”, e concreta as súas demandas para reducir as emisións de CO2, unha Lei de enerxías renovables, un compromiso dos países industrializados cos países máis pobres ampliando a Axuda Oficial o Desenvolvemento, unha política exterior que apoie a promoción e protección dos dereitos humanos, unha política migratoria que garanta os dereitos dos emigrantes, un Plan Estatal contra o Racismo e a Xenofobia, un compromiso firme coa protección dos civís en conflictos armados, un Tratado Internacional de Comercio de Armas que prohiba as transferencias de armamento e munición para cometer graves violacións dos dereitos humanos, elaborar unha Lei de Acceso á Información Pública que garanta o dereito de libre acceso dos cidadáns a información dos poderes do Estado, etc.
Esta non é unha mostra illada ou circunstancial, senón un exemplo máis do silencio da xerarquía eclesiástica diante dos problemas reais do mundo de hoxe, da súa aliñación cos poderosos, e da súa teórica preocupación polas almas dos desherdados, mais non dos seus corpos, da súa fame, e da súa miseria material, e das causas de carácter socioeconómico que están na raíz das inxustizas nacionais internacionais, das guerras, e das pavorosas consecuencias que sofren millons de inocentes en todo o mundo.

L. de Guereñu Polán dijo...

Como todavía no tengo acceso a participar como articulista en este blog, hago aquí el siguiente comentario: leo en un periódico de tirada nacional las siguientes declaraciones del Secretario del Partido Socialista de Galicia (PSOE): "los críticos solo quieren su minuto de gloria". Mal me parece esta frase en quien pretende seguir dirigiendo al Partido Socialista en Galicia. Es bueno que existan críticos y es bueno contar con ellos; no descalificarlos. Luego continua: "unos pocos hablan mucho, pero hay otros miles que no...". El Secretario General es de los primeros; haría bien, creo yo, hablar menos de cotilleos y más de política; es decir, de esa que interesa a la solución de los problemas de los gallegos. Presentarse al Congreso interno con "dos pilares": galleguismo y socialdemocracia" es decir bien poco. El galleguismo nunca fue una seña de identidad del socialismo, no del de aquí ni del internacional. O el Srecretario General concreta más o me temo que aporta poco. Bien me parece, en cambio, lo que dice de que "no me preocupa que haya más candidatos; lo que decida la militancia". En otro orden de cosas creo que el Partido Socialista de Galicia (PSOE) en el que milité veinte años, necesita cambios en profundidad. Muchos cuadros medios han demostrado su falta de formación y su escasa capacidad política, más preocupados por encontrar poltronas donde pasar unos cuantos años. Los dirigentes máximos no han sabido movilizar al partido, y ello se demostró cuando se produjeron los últimos resultados electorales de ámbito regional. Seguimos en el segundo puesto a una distancia abismal del primero. No se puede seguir confianzo en quien no se puede confiar (los nacionalistas) para formar gobierno. Hay que aspirar a gobernar solos, aunque sea en minoría, pactando unas cosas con unos y otras con otros. Mientras el PP tenga mayoría absoluta o esté a un escaño de ella (lo ocurrido hasta ahora) es que los socialsita no han hecho bien las cosas, no han trabajado lo suficiente o no tienen claro cual es el camino (y lo que es peor, las ideas). Cuatro años en el Gobierno y no se es capaz de consolidar un buen resultado que aparte al PP del poder. Antano otros dos años en el Gobierno (alcanzado de forma harto irregular) y no se es capaz de legitimar la operación recibiendo una paliza a manos del PP, que había sido desalojado sin la autorización de la población gallega. EStas cosas pesan a la larga. Lo que falta es abnegación, esfuerzo, ideas, liderazgo; sobra palabrería, egoísmo, sectarismo. Esto es lo que me llevó a dejar el Partido Socialista a mediados de los años 90. No he dejado, sin embargo, de profesar las ideas que nunca abandonaré, pero que muchos dirigentes sí han abandonado. ¿Quien nos diría que dirigentes del Partido Comunista, luego en el PSOE, darían tan poco de sí como el expresidente de la Xunta y el actual alcalde de Vigo, que además (en este último caso) pretende violar las normas internas haciendo que una persona compatibilice el cargo de concejal con el de diputada? Arrogancia sobra, falta humildad, falta generosidad, falta (ahora que se recuerdan los viajes que Pablo Iglesia hizo a Galicia) esfuerzo y espíritu de sacrificio, pues el PP tiene una tela de araña que funciona a la perfección, y el POSE en Galicia se parece más a Moreda que a otra cosa, que no se va de la Caja de Ahorros en la que no se ha enterado de lo que pasaba, ni que lo maten... quizá hay alguna razón inconfesable. Un saludo.